Czy kryzys w związku po urodzeniu dziecka jest nieunikniony? Czy kryzys po porodzie musi wystąpić? Jak uniknąć kryzysu seksualnego po porodzie? Kiedy można odbyć pierwszy stosunek po porodzie naturalnym, kiedy po cesarskim cięciu?
Po urodzeniu dziecka następuje okres połogu, trwający sześć tygodni, i w tym okresie stosunki seksualne są absolutnie niedozwolone. W tym czasie pochwa i krocze goją się po przebytym porodzie, a macica wraca stopniowo do swoich fizjologicznych rozmiarów poprzedzających ciążę. Intensywne przekrwienie narządów rodnych występujące przez całą ciążę cofa się, a szyjka macicy otwarta po porodzie zamyka się. Rozpoczęcie współżycia po porodzie powinno zależeć od ogólnej kondycji świeżo upieczonej matki, jej samopoczucia i stanu organizmu. Najczęściej bywa tak, że ostatnią rzeczą, na jaką ma ochotę młoda matka jest seks. Wiąże się to przede wszystkim z wyczerpaniem i bólem po porodzie, ze zmianami hormonalnymi wynikającymi z karmienia oraz obniżeniem nastroju po urodzeniu dziecka. Reakcje seksualne kobiety w tym czasie mają słabszą intensywność i próby wywołania orgazmu u kobiety mogą spełznąć na niczym, ponieważ kobieta nie jest jeszcze gotowa do odbierania bodźców seksualnych. W związku z tymi przemianami w tym okresie, pieszczoty małżonków z konieczności ograniczają się do pieszczenia męża. Można uprawiać np. miłość hiszpańską (mężczyzna umieszcza prącie między piersiami partnerki) czy francuską.
Po upływie 6 tygodni od porodu można ponownie rozpocząć współżycie seksualne, zachowując jednak pewien umiar. Dopiero po upływie 3 miesięcy po porodzie pochwa i narządy rodne powrócą do stanu poprzedzającego ciążę.
Zanim współżycie zostanie wznowione, warto wybrać się na wizytę kontrolną do ginekologa. Lekarz oceni, czy krwawienia z pochwy już się zakończyły (czasem macica oczyszcza się dłużej niż 6 tygodni). Skontroluje też ewentualne blizny po nacięciu czy pęknięciu krocza, a jeśli poród odbywał się przez cesarskie cięcie, obejrzy szew po zabiegu i oceni jego stan.
Ból podczas stosunku po porodzie (krwawienie podczas stosunku, nacięcie krocza, blizna po cesarskim cięciu)
Duży wpływ na współżycie seksualne mają następstwa urazów odniesionych podczas porodu (nacięcie krocza, blizna po cesarskim cięciu). Rozległe pęknięcia sklepienia pochwy oraz krocza mogą w niektórych przypadkach pozostawić blizny lub bliznowate zaciągnięcia, będące przyczyną algopareuni ( bolesności w pochwie ). Objawy mogą być następujące: samoistne bóle w obrębie podbrzusza i okolicy lędźwiowej, bóle podczas stosunków utrzymujące się do kilku godzin po nim, bolesne miesiączki. Bóle o różnym nasileniu występujące w obrębie narządu rodnego po porodzie mogą prowadzić do rozwinięcia się postawy lękowej, co wtórnie prowadzi do oziębłości lub nawet awersji seksualnej. Obawa przed bólem podczas stosunku i po nim może spowodować niezdolność do osiągania orgazmu, pomimo że warunki anatomiczne nie stwarzają wyraźnej przeszkody we współżyciu i prawidłowym cyklu reakcji seksualnej.
Długotrwałe gojenie pęknięć pochwy z bolesnym obrzękiem sromu może być przyczyną zaburzeń natury psychoseksualnej. Jeżeli współżycie seksualne było podjęte zbyt wcześnie i uniemożliwiało fizjologiczne gojenie się, to dolegliwości bólowe nasiliły się i mogły utrwalić. Jedną z przyczyn odczuwanej bolesności może być suchość pochwy, która uniemożliwia bezbolesne odbycie stosunku. Niedostateczna ilość substancji nawilżającej w pochwie wynika ze zmian hormonalnych. Można jednak poradzić sobie z tą niedogodnością, poprzez użycie nawilżających żelów intymnych, które warto wykorzystać podczas gry wstępnej, np. mężczyzna może posmarować intymne miejsca swojej kobiecie. Utrzymujące się dolegliwości bólowe wymagają diagnostyki ginekologicznej. W przypadku nie stwierdzenia zmian somatycznych w obrębie narządów płciowych, wskazana jest psychoterapia seksuologiczna.
Brak zainteresowania seksem po porodzie
Jeszcze do niedawna oziębłość seksualną kobiety po porodzie uważano za zaburzenia psychogenne. Tłumaczono ją różnymi przyczynami, na przykład utajoną awersją do męża, koncentracją uwagi na dziecku, przemęczeniem.
Obecnie wiadomo, że oziębłość seksualna, wywołana może być czynnikami:
– hormonalnymi – zmiany w układzie hormonalnym (oś podwzgórze – przysadka – jajniki powodują zmniejszenie stężenia estrogenów i zmniejszone wydzielaniem FSH), co powoduje obniżenie lub brak popędu płciowego.
– anatomicznymi – duży wpływ na współżycie seksualne mają następstwa urazów odniesionych podczas porodu. Na skutek uszkodzeń poporodowych może rozwinąć się oziębłość lub nawet awersja seksualna, spowodowana długo trwającym zespołem dolegliwości bólowych.
– psychogennymi – obawa przed bólem podczas stosunku i po nim może spowodować niezdolność do osiągania orgazmu, pomimo że warunki anatomiczne nie stwarzają wyraźnej przeszkody we współżyciu i prawidłowym cyklu reakcji seksualnej. Ważnym elementem w etiopatogenezie psychogennych zaburzeń seksualnych stanowi nie zespół zaburzeń poporodowych, ale sama ciąża. Ciąża stanowi znaczne obciążenie fizyczne i psychiczne organizmu kobiety. Negatywny stosunek kobiety do ciąży i macierzyństwa może rzutować na nastawienie kobiety do seksualności i partnera. Zmiany psychiczne zaobserwować można w przypadkach nawet upragnionej ciąży. Może stać się ona przyczyną wielu zjawisk negatywnych i prowokować wiele konfliktów, zarówno intrapsychicznych, jaki i interpersonalnych, które mogą rzutować na współżycie seksualne podczas ciąży i utrzymywać się długo po jej zakończeniu. Motywacje ciąży tworzą postawy wobec przeżyć seksualnych, stanowiąc niekiedy główną przyczynę zaburzeń seksualnych.
Aby określić, który z czynników determinuje spadek libido, kobieta musi się wybrać do lekarza seksuologa. Dopiero wywiad lekarski dotyczący trybu życia, ogólnego stanu zdrowia, badanie lekarskie oraz wyniki badań dodatkowych (poziom hormonów, badanie krwi), pozwolą na zebranie niezbędnych informacji i na postawienie diagnozy, co jest przyczyną obniżenia popędu seksualnego oraz zaproponowanie metod zaradczych.
Brak doznań podczas seksu po porodzie
Brak doznań podczas seksu może wynikać ze zmiany rozmiaru pochwy kobiety po porodzie. Ma na to wpływ kilka czynników. Przede wszystkim istotna jest wielkość dziecka, które przeszło przez kanał rodny oraz czas trwania porodu. Duże dziecko oraz wielogodzinny poród powodują więcej uszkodzeń pochwy i wydłużają czas gojenia. Poza tym wpływ na rozmiar waginy po porodzie mają także zmiany hormonalne. Kobieta karmiąc piersią wytwarza mniej estrogenów, które są odpowiedzialne m.in. za elastyczność ścianek pochwy. Z reguły pochwa powinna samoczynnie wrócić do swojego kształtu po sześciu tygodniach od porodu. Czasem zdarza się, że poród wpływa na samopoczucie np. powoduje lęki i niepokój, a w relacji z drugą osobą napięcie. Dotyk i bliskość erotyczna wywołują obojętne lub wręcz negatywne skojarzenia . Jeżeli w innych sytuacjach, takich jak masturbacja, gra wstępna, dotykanie, również nie są odczuwane doznania intymne, to może wskazywać na podłoże organiczne. W przypadku takich problemów niezbędne jest konsultacja z seksuologiem lub psychologiem. Będąc w kontakcie ze specjalistą można omówić, czy jest coś, co znacząco wpływa na samopoczucie, bo ma to wpływ na satysfakcję seksualną.
Stres związany z macierzyństwem (zmęczenie, spadek libido)
Młode matki często silnie skupiają się na nowo narodzonym dziecku. Nie mają ochoty na seks, bo myślą o tym, czy maluch je odpowiednio, czy przybiera na wadze, czy robi prawidłową kupkę, na ile czasu wystarczy pieluch, i tak dalej, i tak dalej. Myślenie o własnych potrzebach przekładane jest na nieokreślony czas – u jednych dłuższy, u innych krótszy. Dziecko wypełnia cały czas kobiecie, a od męża kobieta oczekuje przede wszystkim pomocy. Nowe obowiązki powodują wieczne zmęczenie i stan niewyspania po ciężkich nocach. Kiedy oczy się kleją, seks wydaje się niepotrzebną fanaberią. Kobieta powinna starać się wypoczywać w ciągu dnia, aby wieczorem nie padać bez życia na łóżko. Warto podzielić się obowiązkami z mężem. Należy mu wytłumaczyć, że kobieta chronicznie niewyspana nigdy nie będzie istotą seksualną. Poród i opieka nad małym dzieckiem są niezwykle męczące. Jeśli partner angażuje się w te sprawy i dzieli obowiązki z żoną, z pewnością wie, co to zarwane noce, ciągłe niedospanie, brak chwili dla siebie. Jeśli jednak sprawy opieki nad dzieckiem pozostawia swojej partnerce, może nie rozumieć, czym ona właściwie jest tak zmęczona. Wydaje mu się, że nie ma powodu do wyczerpania, będąc przez cały dzień w domu. A odmowę intymnych kontaktów traktuje jako wykręty lub odrzucenie. To poczucie może się dodatkowo pogłębić, jeśli dziecko zaczyna sypiać w łóżku rodziców, a tata na kanapie w innym pokoju.
Czy obecność mężczyzny podczas porodu może osłabić więź seksualną?
Dla wielu mężczyzn udział w porodzie to duży szok, zwłaszcza dla tych, którzy byli obecni przy porodzie, choć tego nie chcieli, a zostali nakłonieni przez partnerkę. Wspomnienie rodzącej żony, zakrwawionej i cierpiącej, może wywołać u nich niechęć do podjęcia ponownego współżycia. Podobnie jak obserwacja całej poporodowej fizjologii. Krwawienia, cieknące z piersi mleko dla niektórych panów może być, delikatnie mówiąc, nieprzyjemne. Zwłaszcza dla tych, którzy myśleli, że żona tydzień po porodzie będzie wyglądać tak, jak na pierwszej randce. Bardzo często młody tata ma też obawy, że seks po porodzie jest „nie na miejscu”. Przecież kobieta nie ma teraz siły na takie zabawy. Poza tym jak dotykać jej piersi, skoro są one teraz „zarezerwowane” dla dziecka? A inne intymne miejsca? Czy pieszczoty nie sprawią bólu? Na takie obawy najlepsza jest szczera rozmowa. Musicie znać swoje oczekiwania i potrzeby. Mężczyzna powinien wiedzieć, czy kobieta ma ochotę na seks, a jeśli tak, to czy chce przeżyć stosunek, czy woli na razie same pieszczoty. Ważne jest też, by partner powiedział żonie o swoim strachu przed sprawieniem jej bólu, czy o odczuciach, jakie wywołuje w nim widok jej nabrzmiałych mlekiem piersi. Będzie to świadczyło zarówno o jego miłości, jak i dojrzałości. Jeśli jednak młody tata nie potrafi poradzić sobie z nową sytuacją, to obydwoje powinni zgłosić się do seksuologa.
